บัณเฑาะว์ เป็นเครื่องดนตรีประเภทกลองจากอินเดีย มีลักษณะหัวและท้ายใหญ่

บัณเฑาะว์ อ่านว่า  คำว่า บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ ทั้งๆที่มันควรจะเป็น บัน-เทาะ ตามตัว ฑ คำว่า มณฑป ก็เช่นกัน มน-ดบ แทนที่จะเป็น มน-ทบ อยากให้ผู้มีความรู้ด้านนี้ช่วยอธิบายให้เข้าใจหน่อยครับ บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ

aum อ่านว่า บัณเฑาะว์ อ่านว่า อ่านว่า บัน-เดาะ ภาพประกอบ บัณเฑาะว์ บัณเฑาะก์ อ่านว่า บัน-เดาะ เป็นคำนาม แปลว่า กระเทย, ขันที, คนที่ถูกตอน มาจากภาษาบาลี สันสกฤต ว่า ปณฺฑก ในทางพุทธศาสนา แบ่ง บัณเฑาะก์ อ่านว่า บัน-เดาะ เป็นคำนาม แปลว่า กระเทย, ขันที, คนที่ถูกตอน มาจากภาษาบาลี สันสกฤต ว่า ปณฺฑก ในทางพุทธศาสนา แบ่งบัณเฑาะก์ออกเป็นห้าจำพวกค่ะ คือ ๑ อาสิตต

บัณเฑาะว์ คอยเคาะจังหวะขณะ เดินไปด้วยกัน หน่มน้อยตระกลผ้ดี ๒ คนแต่งกายอย่างวิจิตรงดงามถือพาน ทองทรงดอกบัว บนพานมีนกการเวกซึ่งเชื่อกันว่าเป็นนกสวรรค์ที่มี ว่า บัณฑิต มณฑป บัณเฑาะว์ 2 อ่านเป็นเสียง “ท” ตามวิธีการอ่านของภาษาไทย มักเป็นคำที่มีเสียงยาวหรือ คำเป็น เช่น คำว่า มณโฑ มณฑล ขัณฑสกร สรุป